Nagasaki, Japan

Onze derde haven in Japan is Nagasaki.

Dit is voor mij persoonlijk de plek waar ik het meest naar uitkeek. Ik weet nog dat ik 6 of 7 jaar oud was en op de vloer van onze woonkamer een boek las over de atoomaanvallen op Japan. De verhalen over Hirosjima en Nagasaki hebben op mij een onvergeteljke indruk gemaakt. Het was dus voor mij heel bijzonder om nu zelf in een van die twee steden te zijn.

Van de 4 havens in Japan hadden we er bij 2 een tour geboekt. Nagasaki en de dag erna in Kagoshima waren die plekken. Het idee was dat de eerst in de ochtend een rondleiding zouden krijgen langs het atoommuseum en alles wat daar mee te maken had, en daarna op eigen houtje de stad zouden verkennen. De tour begon 's ochtends vroeg en we zouden pas om 7 uur 's avonds weer vertrekken. Tijd zat dus. Maar er kwam een kink in de kabel: de vertrektijd was in verband met de weersomstandigheden vervroegd. Hoe laat was ons niet helemaal duidelijk: sommigen onder ons zeiden 3 uur 's middags, anderen riepen 4 uur. Maar in ieder geval: het was geen zeven uur. Het waarom was ook niet duidelijk: het was prachtig mooi weer!

Na het van boord gaan gingen we naar de juiste bus.

Daar ontmoette we onze gids. Dit bleek een Japanse dame van middelbare leeftijd te zijn die de engelse taal slechts ten dele machtig was en dit volgens ons ook voor de eerste keer deed: er was geen touw vast te knopen aan haar verhaal. Gelukkig ken ik de geschiedenis zelf wel dus echt nodig was het ook niet.

We reden naar eerst naar het museum over de atoomaanval.

We kregen een uur de tijd om het museum te bekijken (veel te kort, ik heb het idee dat ik de helft niet heb kunnen bekijken). In het museum werd met beeld en geluid verteld hoe de aanval ging en wat de gevolgen er van waren. Wat me opviel is hoe neutraal de gruwelen van de atoombom verteld werden. Er werd niets gezegd over de vraag of de aanval al dan niet terecht is (nog steeds een bron van discussie) en niets over de oorlog zelf. Wel hoe het voor de bevolking was en nog steeds is. En uiteraard werd er wel opgeroepen voor de verwijdering van atoomwapens uit onze wereld; een standpunt waar ik het wel mee eens ben.

Ik vond het een indrukwekkende ervaring.

Als eerste zagen we de beroemde klok. Deze klok hing in een huis dicht bij het centrum van de aanval en is miraculeus genoeg redelijk intact gebleven. Zeker als je weet dat de meestal betonnen gebouwen op die plek verpulverd waren, is het verwonderlijk om te zien dat die klok nog leesbaar is: hij is blijven staan om 11:02: de tijd van de aanval.

Er was een kopie gemaakt van de bom. Het is onvoorstelbaar om te zien dat slechts 1 zo'n bom (die slechts voor 20% ontplofte!) zo'n grote stad op zo'n verwoestende wijze van de kaart kan vegen. Er waren veel beelden, restanten van huizen en gebouwen. En ook de restanten van de botten in iemands hand die versmolten waren met een stuk glas dat die persoon in zijn of haar hand hield toen de bom explodeerde. Door de enorme hitte is het glas gesmolten (en de hand ook....) en rondom de botten gaan zitten.

Na slechts een uur moesten we weer naar buiten. 

Naast het musuem ligt een parkje waar een monument markeert waar de bom exact gevallen is. Nou ja, hij explodeerde 500 meter boven de grond maar dat was dus op dat punt. Er lagen allemaal bloemen omheen en verderop werd gewerkt aan tribunes en dergelijke voor de jaarlijkse herdenking: de bom viel op 9 augustus 1945 om 11:02 en wij waren er op 5 augustus.

Even verderop lag een ander park: het Peace park met beelden die opriepen tot vrede. Vreemd genoeg kregen we hier bijna 50 minuten de tijd om in de brandende zon van beeld naar beeld te lopen. Ik persoonlijk had aan tien minuten tijd wel genoeg gehad zodat ik wat meer in het museum had kunnen rondkijken. 

Er waren veel beelden en een fontein. Op zich een mooi park maar het was me even te warm.

Een beeld was het centrale stuk van het park: een beeld van een man die zijn armen en beelden in allerlei symbolische houding hield: de opgegeven arm wees naar de plek waar de bom viel, een vlakke hand bood bescherming tegen vallende bommen enzovoorts. 

Naast het park was een souveniershop en daar hebben we wat te drinken en wat souveniers gekocht. Wel grappig: er lagen "magic towels". Van die dingen die van kleur veranderen als je ze nat maakt. Tenminste dat denk ik: dit exemplaar is wel heel bijzonder. Als je deze in je wasmachine doet is al je kleding verdwenen!

Hierna werd het tijd om naar de boot terug te keren. Hoewel we nog wel wat tijd over hadden was er zoveel misverstand over de vertrektijd dat we geen risico wilden nemen en op tijd aan boord wilden zijn.

Eenmaal aan boord zijn we over de railing gaan kijken. Tja, dat is een beetje een hobby van ons: kijken of er mensen zijn die te laat zijn. De boot gaat op tijd: of je er nu bent of niet. Toen we keken zagen we een Japanse drumband die zijn spullen aan het uitstallen was. En dat een paar minuten voor vertrek. Tja, als je ruim 2.5 uur voor de geplande tijd vertrekt kunnen ze daar geen rekening mee houden!

We hebben toch nog een stukje van hun optreden mee mogen krijgen.

Eenmaal vertrokken hoorden we wat er aan de hand was: er kwam een typhoon aanzetten en die wilde de kapitein voor zijn. Gezien de reacties van het walpersoneel vermoeden we dat niet iedereen de nieuwe vertrektijd meegekregen heeft en dat we mensen hebben achter gelaten (het was meerdere malen gecommuniceerd: in de daily compas wat een soort dagelijkse krant is die je in je hut krijgt, tijdens het omroepen van de kapitein en op de borden aan de kade, maar ja.. niet iedereen let goed op).

Die avond hoorden we dat het weer in onze volgende stop Kagoshima zo slecht was dat ze die gingen cancellen. De haven was om 3 uur 's middags al dicht gegaan en de kapitein vond het niet verantwoord om door die storm heen te varen. Dus we gingen alvast op halve snelheid terug naar Hong Kong. In plaast van de laatste 2 dagen op zee door te brengen werden dat er nu 3. Gelukkig krijgen we wel onze betalingen van de excursie terug en krijgen we een financiele tegemoetkoming van 70 dollar per persoon. Ach, een dagje extra op zee is zo slecht nog niet hoewel ik graag Kagoshima had gezien. Welllicht een volgende keer?